گندم تلخ: من تو او

۱۳۸۶ شهریور ۱۷, شنبه

من تو او

نماز مغرب را زیر آسمون آبی پهناور؛ در دامن جنگل خواندم
بسیار زیبا بود
نه من بودم، نه آسمون
هم آسمون، من بود
هم من، آسمون
گیس موهایم را گشودم تا باد با تارهای بلند و مجعدش بازی کنه
حس می‌کردم در گوشم به نجوا چیزی می‌گه
و یادم افتاد من، یک زنم
گونه‌هایم داغ شد ، پوستم تب کرد
موج عشق پوستم را قلقلک می‌داد
من همه عشق بودم
و
عشق همه من

۳ نظر:

رزآبی۱۸ شهریور ۱۳۸۶ ساعت ۱۰:۱۰
سلام
چقد خوب ... چقد ناز و آروم ...
خاله خانوم کنگر خوردی لنگر انداختی هاااااااااااااااااااا
چطوری کلا بکوچی اونجا؟
خیلی خوشالم از خوشحالیت :*
پاسخحذف
پاسخ‌ها
افتاب پرست۱۸ شهریور ۱۳۸۶ ساعت ۱۳:۰۴
چقد قشنگ نوشتی!
پاسخحذف
پاسخ‌ها
کامن۱۹ شهریور ۱۳۸۶ ساعت ۱:۱۸
باز شور وشوق و آسایش
باز محراب
آسایش
پاسخحذف
پاسخ‌ها

افزودن نظر

سلام نیمه

سلام ، پسرهایی که در نوجوانی بانگاه‌تون تنم رو لرزوندین سلام به اونی که ازخجالت نگاهم نکرد که بلرزم سلام اونی که قدم به قدم عشق را به من آموختن سلام اونی که به اشتباه گمان کردم ، دوستش دارم. یا، دوستم داره سلام اونی که به‌خاطرش صد بار کنار پنجره رفتم سلام اونی که پشت پنجره منتظر موند و من نفهمیدم سلام اونی که گمان می‌کردم، دوستش دارم؛ فکر می‌کردم دوستم داره سلام به عشق اول بچگی و سلام به عشق آخر دیروزم سلام به همه اون حقه بازهایی که دوستم نداشتن و الکی ادای عاشق‌ها رو درآوردن و خر خودشون بودن سلام به اونی که با تن لرزه منتظر شنیدن صداش بودم سلام به اونی که یه‌روزی با یه نگاه دزدکی غافلگیرم کرد، دلم را برد سلام به همه عشق‌های این زندگیم سلام به هر کسی در تمام زندگی های قبلی و بعدی دلم را لرزاندن و خواهند لرزانید سلام به اون‌ها که وارد جهان هم نشدیم؛ ولی ممکن بود دیوانه وار عاشق هم بشیم سلام به اون‌ها که می‌دونم دوستم داشتن. من، دوست‌شان داشتم سلام به اون‌ها که نمی‌دونستن دوستشون دارم یا من هرگز نفهمیدم دوستم داشتند

گندم تلخ

۱۳۸۶ شهریور ۱۷, شنبه

من تو او

۳ نظر:

زمان دایره‌ای

جستجوی این وبلاگ