شب جمعه

یک هفته دیگه گذشت. یک پنجشنبه دیگه رسید
یک دور تکراری مجدد. بی کار مهم و به حساب بیایی. فکر کنم به تنهایی خو گرفتم
امشب به یک مهمونی دعوتم ولی نرفتم
نمی‌دونم تکرار این دورهم جمع شدن‌ها و پوز همدیگه را زدن چه لطفی داره؟
بانوان گرام از سرخ‌کن جدید، خرید تازه از دُبی و حمام آفتاب در ناکجا می‌گن و من مثل عقب مونده‌ها نگاه می‌کنم و هیچ وقت نفهمیدم لذت اینها در کجاشه؟
یا از ماشین و گوشی تازه و یا هم از دور از جون شما هیزی بعضی و سخنرانی های سیاسی
همه‌اش گندش درآمده و کهنه شده
بعد می‌گن تو افسردگی روحی گرفتی که هیچ‌جا نمی‌ری. شایدم راست بگن. اما در اوج عاشقیت هم که حالم خوبه باز تحمل چنین مهمونی‌هایی را ندارم