هزاره‌هاست گیسو به رویا سپرده‌ام
که بیایی
رخت‌های سپید انتظار پهن است و
انارها رسیده
تا ترک برداشتن
راهی نیست
وقت آن شد که بیایی
راه باز و امید بسیار
من هم رسیده‌ام
به شناخت تو
از بین هزاران سر
به سپیدی گیسوانم نمی‌اندیشم
که از هنگامه‌ی بلوغ
به انتظارت نشسته بودم
ای نیمه
کجایی؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر