۱۳۸۵ مهر ۲۶, چهارشنبه

انسان‌خدا


عادت کردیم خواب باشیم
انسان در خواب به‌دنیا میاد و در خواب زندگی تا مرگ رو ادامه میده
بدون آنکه به یاد بیاره برای چه به تجربه این جهان آمده ؟
خواب خرگوشی جهل و نادانی. خواب در خواب اسمش شد زندگی . ولی تا کی ؟

تا کی گوش‌ها و چشم‌ها رو می‌بندی؟

تا کی از خودت و واقعیت وجودت سردرنیاری؟

تا کی گرفتار ذهنی باشیم که به بندمون کشیده؟

ذهن منفی که فقط میگه : تو نمی‌تونی. تونیستی. توبدبختی. تو مهتاج یکی بیرون از خودت هستی
تا کی زندگی در بند خواسته‌های بی ارزش و مبتذل زار بزنیم ؟
در حالی‌که بزرگترین درد انسان همین فرار او تا اوست که نشنوه برای چه به این سفر آمده
تا کی انسان‌خدا این‌چنین مسخ و خوار؟

۳ نظر:

  1. sAlAm kimiYA khanooOOoom
    khOb LaBOd SHouRE fAhmDaN NaDaREEM?

    پاسخحذف
  2. سلام شبزده بانو

    اگر آدم بودیم ، نیازی نبود کسی چشم هایمان را باز کند ؟ تا از عاشقانه هایت بگویی همه حرفی و نظری دارند . اما از باب رجوع به خود همه مات و مبهوت نگاهت می کنند و نظری ندارند . خود خواسته ایم عروسک کوکی های این جهان باشیم . نه ؟

    پاسخحذف
  3. به قول این عمو کوچیکه...والا من هم مبهوتم....

    پاسخحذف

سفری در خیال کیهانی ( تجربه‌ای هولوگرام)

  اگر انرژی تجربه زیسته ما هرگز از بين نمی رود،  آیا همواره در حال باز تولید و حفظ خود در زمان کیهانی است. همان طور که در خواب در زمان سفر م...