زندگی بزرگترین تصویر رویاهای ماست
همه آن‌چه زمانی به ان اندیشیم و حتا لحظه‌ای از دل گذشته
پازلی که با قرار گرفتن قطعات فقط در آخر کار شکلش در می‌آد
سخت می‌شه چون ما الگوی اصلی رو یا گم کردیم
یا یادمون رفته بیاریم
و یا یادمون رفته
و یا اطلاعات ذهنی اومده و روی سطحش رو پوشونده
وقتی تصویر اصلی رو ندیدی چطور می‌خوای این پازل ساخته بشه
جز آزمون و خطا
این تیکه رو برمی‌داری
فقط خداکنه نخواهی زوری جاش بدی
باید قطعة خودش باشه
مجبور در نهایت به زمینش بندازی
بعدی رو برمی‌داری
یهو به‌خودت می‌آی می‌بینی چه‌قدر از نقطة اولی که بودی دور شدی
یه تصویر مبهمی شکل گرفته و تو براساش هی خیال پردازی می‌کنی
اما تخیلات ما
اصل تصویر نیست
و همه لذتش به همینه
مثل شنیدن قطعه‌ای که درفضای خونه جاری‌ست
یان گاربارک و نصرت فتح‌علی‌خان
که البته روحش شاد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر