جمع کن اون بشقاب لب‌و‌لوچه رو
فکر کردی چه خبره؟
به خدا هیچ‌چی
برای همه هیچی
نه فقط برای تو مام مثل تو داستان‌های خودمون رو داریم
حالا که چی زورت می‌آد جواب آدم رو بدی؟
دیدی؟ بعضی هر لحظه در اداره‌ی دارایی و فکر می‌کنند همه عالم و آدم تا خانواده و همسر، ممیزی مالیات
فقط چرخه‌ی بار منفی رو حرکت می‌دن. آی منه ...وای منه .. کلماتی که حتا از نوشتن‌ش پشتم می‌لرزه
نه که بی‌ربط حکمی به جانب اقتدار هستی بره
قیافه درهم،
با یه من و سه‌چارک سرکه شیره هم نمی‌شه قورتش داد
خب به ما چه تو موفق یا خوشبخت نیستی؟
کی هست؟
ولی کسی حق نداره همین‌طوری این ویروس ذات‌الامراض رو به دیگران بپاشه و بره
این قیافه‌های ورژ مادر مردگی همه را از ما دور می‌کنه
نیروی دفع داره نه جزب
همه اونایی هم که می‌خندن به‌قدر خودشون مشکل دارن
اصلا در ایران آدم خوشبخت کو؟
مایی که می‌بینی خجسته و خندانیم، نه که مفرح ذات باشیم
راز مهرورزی را گم نکردیم
تا پوست حال می‌کنم وقتی با سوپری زیر خونه گپ می‌زنم
به همسایه‌ها در سلام دادن پیش دستی می‌کنم
کوچیک . بزرگم نداره
لذت لذت می‌آره
شادی، دل‌خوشی
از کلمات جادویی هم استفاده‌ی بهینه دارم
عزیزم و ای‌جانم، زیبا، نازنین ، زیر سایه شما............. و بخصوص دعای خیر
به‌قدری از آرزوهای خیری که برای مردم می‌کنم مشعوف می‌شم که ان‌گار هر چی به اونا می‌دم، برابرش به خودم برمی‌گرده
زندگی به‌در شدن از تلخی‌هاست
اگه بنا بود در بهشت بمونیم که اون سه بازی در نمی‌اومد با اردنگی بندازن‌مون بیرون
ما قدر بهشتم ندونستیم
تخم ترکه همون ننه باباییم دیگه
باید میون‌بر زد و برگشت به بهشت
همین‌جا
با دوپا
روی زمین
همین زمینی که از ابتدا برای زیستن ما اراده شد
بذار یه دندون درد بگیری
می‌فهمی تا دقایق قبلش چه خوشبخت بودی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر