اگه خاطراتی داشته باشی که بتونی با یادش تا آخر دلت را گرم نگهداری، فوقالعاده است
خاطرهای که حتی اگر کوتاه. ولی هر بار با یاد آوری اون، لپهات داغ بشه و قلبت تندتر بزنه؛ میشه گفت "موجود "خوشبختی هستی
خاطرهای که بتونی بهخاطرش دوباره به این دنیا برگردی
خاطرهای که بتونی باهاش ازاین جهان بری
کدوم خاطره ارزش همه اینها رو داره؟
اگر صندوق خاطرات خالی بود. عمرت را بیهوده تلف کردی
حتی خاطره عشقی کوتاه، ولی عمیق. میتونه چنین ارزشی داشته باشه. به شرطی که در انتها، مبتذل نشده باشه
خاطرهای خیلی دور، خیلی نزدیک
مثل خاطره شبهای، من و بانو + اون سهتار، گنگ صدا
یا خاطره گرمای داغ مهرآباد............................؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر