بدترین نوع دلتنگی،
لحظه‌ای‌ست که
در آن هیچ‌کس را نیابی برای، اندکی دلتنگی
کسی که بتوانی به او
با مهر، با شوق، با احساس فکر کنی
بدترین دلتنگی، لحظة حالاست
اینک و اکنون است که در حزن
بی تویی
می‌سوزم و دم برنمی‌آرم
بی تویی
که
نه می‌دانم کیستی؟
نه این‌که کجایی؟
چه وقت قرار است بیایی؟
از کدامین راه
کدام سو؟
اصلا قرار هست که بیایی؟
بدترین دلتنگی اینک است که ندانی
آیا کسی جز تو هست که تو را در خاطر حفظ داشته باشد؟
کسی که به تو بیاندیشد
گاه، دلتنگت شود
گاه اسمت را در دل صدا بزنه
و مثل تو
هزار هزار بار از زمین و آسمان سوال کند
کجایی؟
و مانند من پاسخی نگیرد؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر