نیمة الستی و کیهانی

بیا اینم از عاقبت نیمة الستی و کیهانی، من
یه عمر علاف این نیمه‌ای شدیم که
نفهمیدیم بالاخره چی به سرش اومد؟
یه روز صبح
چشم باز می‌کنی
می‌بینی همه رویاهات ریخته زمین و کاربردی نداره
مام یه عمر علاف این نیمه بودیم و رویا.
مثل خیلی‌ها
نه تنها من که این سال‌ها خیلی‌ها رو دیدم که از ملاقاتممتد یه آدم در رویا به خود آمدن که یک خبرایی هستیکی‌ش من
که از بچگی می‌دیدم و میخواستم بدونم این آدمی که وقتی پیداش می‌شهحال من از این رو به اون رو می‌شه، آدمی که در رویا منتظر آمدنش هستمو ........هر چه داستان تخیلی حال می‌کنی بزن تنگش تا وقتی با کاستاندا و جهان رویابینان
و رویا بینی اختیاری آشنا شدیم و افتادیم دنبال دستگیری آقا
تا .................. امروز
بعد شما صبح در حالی‌که یک لیوان چای احمد عطری به دست داری و هنوز در کوچه پس کوچه‌های خواب پرسه گردی
با خبری مواجه می‌شی که هر چه خواب را از یادت می‌بره
خبر رو بیا پایین بخون که طولانی شد و حال نمی‌کنم