شکر به این همه قشنگ و خلقت
اما چرا
وقتی به این گل نگاه می‌کنم، یه‌جورایی انگاری
گوشت تنم ریش می‌شه و یاد دوا گلی‌های قدیم می افتم
یعنی این فطرتن این رنگی بوده؟
یا زور چپونی این رنگی شده؟
یه حس مصنوعی به آدم می ده
خدا من رو ببخشه
این گل خانم هم همین‌طور
نه که از فردا بره قهر
باور کن که من به این فهم انرژی‌های ما توسط گیاهان
اعتقاد دارم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر