آقا چه می‌کنه این آدرنالین
خدا افزون و افزونترش کنه هم‌چون آرزوهای دما دمه من
یکی از کارهای باحال دیگه‌ای که امشب کردم رسوندن مقدار متنابهی آدرنالین بود
همین‌طوری که موزیک رو از پوست رد می‌کردیم و نمه نسیم یخ، دی ماه
از لای شیشه سینه می‌کشید تو اتاق و از لای روسری سُر می‌خورد و می‌رفت
مام موج چرخوندیم و به همراه صدای خوش، آقا زادة استاد سبز موسیقی ایران همین‌طور لوپ به لوپ می‌رفتیم
این موزیک خودش به‌نوعی تولید آدرنالین می‌کنه
یعنی برای من که این‌طوره
شمام ببین این‌طوره؟
ولی زندگی در آرامش و مهر زیر آسمان شب، حتا در پایتخت کثیف و ملتهب
زیبا و دوست داشتنی‌ست
مدت‌ها بود تهرون رو این‌طور زیبا و دوست داشتنی عبور نکرده بودم
زندگی دوستت دارم
البته
با آدرنالین
هنوز خوبم و اگه اهل بیت گمان به جنونم نمی‌بردند دوباره می‌رفتم بیرون
انقدر دور
دور
دور
.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر