ما

دوستی باری در قدیم گفت: شما زن‌ها وقتی خوش‌حالید، دوست داشتنی تر می‌شید
البته من هم در پاسخ گفتم: خب چرا بیشتر سعی نمی‌کنید تا ما دوست داشتنی تر بشیم؟
می‌شه حال و احوال من و الان و شما و
وقتی ناامیدی به سراغم می‌آد،‌فراموش می‌کنم چه‌قدر می‌تونم روی شما حساب کنم
وقتی شما زیر سوال می‌رید، خودم برهنه و تنها اون وسط می‌مونم
احساس بی‌پناهی و عدم امنیت وجودم را به تاریکی می‌کشه و سر از محلة‌بد ابلیس درمی‌آرم
یاس یعنی من روزی می‌دونستم شما هستید، و حالا شک کردم و ناامید شدم
این از بدترین رنج‌هاست
نه از باب این‌که شما حمایتم می‌کنید، بغل بغل معجزه به زندگیم می‌پاشی
از باب این‌که دو دهة اخیر غیر از گشتن دنبال آدرس خودم و شما کاری نکردم
بهم حق بدید که وقتی می‌ترسم، با وسوسه‌های مکار ابلیس می‌رم که : خدا مرده
خدا روزی مرد که در خلقت آدم خطا کرد
و اگر تو به زیر سوال روی من کجا گم بشم؟
و وای از وقتی که مثل امروز خوش‌حالم. نمی‌دونم کجا را می‌شه نگاه کرد که تو نباشی
خب منم نوکر پدر بزرگوارتم چرا شمام یه‌کاری نمی‌کنی، به‌جای آه و ناله از من فقط خوش‌خوشانه ببینی؟
فکر نکنی یادم رفتا. یه بغل آخرش به ما ندادی